151020

Drie nagekomen gedichten. 'Finish' en 'Stalker' verschenen in de afgelopen maanden op de Pom. 'Onschadelijke mensen' werd op 20 september voorgedragen bij Eijlders en op 21 september bij de Poëzieslag in Festina Lente.

Stalker

Alsof de sleutels aan mijn bos
nog op je deuren zouden passen
sluip ik wanneer het donker wordt
zo af en toe voorbij je huis,

behandel ik in ijltempo
(voor je me in de rede valt)
de ingekomen stukken
en de openstaande rekeningen.

Ik heb voor alle zekerheid
voor twee te drinken meegebracht
stoot tegen beter weten in
op je gezondheid aan,

voel soms de neiging om te zwaaien
wanneer iemand het licht opsteekt -
schrik me in zijn plaats wezenloos
dat ik een vreemde vent zie staan.

Finish

Tenzij er nog iets is dat je wilt delen,
een fles, een huidinfectie of een kind,
leun ik graag achterover om te kijken
hoe je, consequent tot op het bot,
je sleetse muil over de eindstreep schuift.

Spugend op een warme passagiersstoel
heb je voor alles wat je denkt en doet
naar rijst en regen meurende motieven.

Je schroeit met Camels gaten in je aura,
schuurt je gipsen neus totdat-ie bloedt
en maakt, door op de stoep van het café

plat op je bek te zwaaien met je armen,
een engel in de versgevallen sneeuw,
neuriënd met de ambulance mee.

Onschadelijke mensen

Don't struggle like that, I will only love you more.

_{ROBERT SMITH}

Wees op je hoede voor onschadelijke mensen

die met muizetanden kaakjes knagen

in wolken van geblauwseld haar

en vijftig tinten Vroom & Dreesmannbruin.

Hun open voordeur is een val

die toeklapt op een aardig woord:

ga binnen en ze klampen zich

hardnekkig als een virus vast

met kiekjes van hun bloedverwanten,

klachten over ziekenhuizen,

Oisterwijkse meubelstukken,

biedermeier theeserviezen,

postzegelverzamelingen,

kunstig afgedwongen decoraties

en dringende adviezen voor de tuin.

Verzet je niet: bescheidenheid

maakt het roofdier in ze wakker.

Aanvaard de aangeboden thee,

bereken je ontsnappingskansen:

vroeg of laat móét iemand bellen

met groetjes of een doodsbericht.

Gebaar naar staartklok of horloge,

trek

– je spijtigste gezicht;

– een sprintje naar de buitendeur en

– deze hard achter je dicht.

Wees op je hoede voor onschadelijke mensen,

ze hebben het beste met ons voor

het beste met ons voor

het beste.

151019

Twee gedichten die gisteren bij Eijlders van de helling liepen: 'Dit is een land' (een werktitel eigenlijk, omdat 'Mon Dieu, mon Dieu, ayez pitié de moi et de ce pauvre peuple' niet op één regel past), een slamdicht als pleidooi voor, hm, een nieuw nationaal elan, en verder ook 'Volledige Vergunning', geïnspireerd door vriend N., die onlangs uit de Jellinek is ontsnapt en ter gelegenheid daarvan opmerkte dat 'we op een dag de rekening zullen krijgen'. Een omineuze gedachte.

Volledige Vergunning

I

Berekenend als een ontaarde moeder
zette ze haar fuiken in de stroom:
ze schilderde een laconieke toekomst,
ik sloot er de hypotheek op af.

Ze zoogde me in tochtige portieken,
schonk me clandestiene vergezichten,
vroeg op de meest gênante ogenblikken
de rente van nooit teruggevonden jaren.

Ze kan of wil nog altijd niet vertellen
van wie m'n scheve linkerhanden zijn,
de zwakke knieën en de kromme rug.
De lijnen rond mijn ogen zijn de hare.

II

Nijdige teef, jaloerse helleveeg,
lamp voor de voet van deurwaarders en slijters,
vehikel voor de eindeloze stront
met vrouwen die ik niet heb kunnen dragen.

Onder de sluier van de ochtendmist
drukt ze soms halve dagen achterover,
maar plant nog elke avond haar attenties
als een hoerenlaars tussen de deur.

Ze turft de achterstallige termijnen:
de rekening mag blijven openstaan
totdat we eindelijk de bodem vinden
waartegen ze haar ei kapot kan slaan.

Dit is een land

Dit is een land te plat voor echte goden.
Sirenen zingen er hun droeve lied
op schema, eerste maandag van de maand,
voor kale, metroseksuele saters.
Zelfs Wodan zou hier voor zijn donderwagen
waarschijnlijk een ontheffing moeten vragen
en nimfen worden duchtig platgespoten
door geëmancipeerde psychiaters.

Dit is een land.

Dit is een land te klein voor heroïek,
waar militairen sterven in hun bed,
maffiabazen op een brommer rijden
en hoerenlopers BTW betalen.
Wie naar de einder jaagt, op avontuur belust,
bereikt na drie kwartier de Noordzeekust
en kan de nasleep van zijn wildste nachten
nog ruimschoots uit de kinderopvang halen.

Dit is een land.

Dit is een land te koud voor revoluties,
waar oproerkraaiers worden doodgeknuffeld,
een muiterij bestraft met overleg
en uren over kleinigheden lullen.
Bij meetings waar we comité's oprichten
om het systeem volledig te ontwrichten
zie je ons militant de straat op stormen
om tijdig de parkeermeter te vullen.

Dit is een land.

Dit is een land te nat voor aspiraties,
maar zolang de dijken het nog houden
mogen we ons graag Batavieren wanen,
woest bier drinkend uit miniscule glaasjes.
Voor ons geen slagveld en geen heldendood:
geef ons koloniën! Een oorlogsvloot!
Geef ons gember, kruidnagel en peper
en we maken speculaasjes.