Waar Martin Beversluis precies uithing zal misschien wel nooit opgehelderd worden. Want hoewel
Tilburg sterk vertegenwoordigd was bij het Einde van de Wereld (dat,
mocht u het gemist hebben, gisteravond plaatsvond) schitterde de
stadsdichter van 013 door afwezigheid. Weshalve een reservemartin, die
toevallig ter plaatse was, zomaar tien minuten podiumtijd kreeg. Op
slippers helaas, een kleinigheidje hou je altijd. (Mag ik eindelijk ook eens een stijlfout maken? Kom op zeg, het was een geïmproviseerd optreden en het was 35 graden onder het dek van die schuit.) Het was een mooie
gelegenheid om wat spul te testen dat ik zel
den of nooit op het podium breng.
Martin B. zal zich nu wel bij den baard trekken, want al met al (en
ondanks de moordende hitte benedendeks) was het toch een heel mooie
avond Poetry Musica. Met een, laten we zeggen, select publiek, dat dan
weer wel.
Reinier de Rooie, die ik voor het eerst in het echt zag optreden, trapte af met z'n sociaal bevlogen gedichten, Peter van Reyen bezong zijn nostalgisch verlangen naar wilde, frisse limoenen, waarna
ik m'n best mocht doen om het Gat van Beversluis althans een beetje te
vullen. (Martin, bedankt!)
Na de rust werd de score geopend door Gijs ter Haar en Lea Theunissen met behulp van (onder zeer veel meer) een Hooglid en de pyrotechnische effecten van een Knalgaslamp. Ape McMonkey bleek schitterend te kunnen spelen op een duivels jammerhout, de
eveneens afwezige Marjolein van der Heide (wat is dat toch met die
dichters? [Update: Marjolein was ziek, beterschap!]) werd vervangen door
een implomptu optreden van een wel heel erg vrolijke Hans Plomp en
Louise Landes Levi sloot de boel af met Engelstalige gedichten. De
blessuretijd was kort maar hevig, van strafschoppen is het niet gekomen.
Goed dronken, laat thuis. Fijne avond gehad, mooie mensen ontmoet. Dank
aan Catelijne Beijst en de bemanning van de boot.
