Afgelopen zaterdag voorgedragen bij Reuring in Alkmaar, tijdens de uitreiking van de Meander Dichtersprijs 2017 aan Merel van Slobbe. Een mooie middag, die verder werd opgeluisterd met optredens van Onno-Sven Tromp en Kate Schlingemann (ook uit de top zes van de Meanderprijs) en door Merel zelf. (Hester van Beers en Marjon Zomer, die tweede en derde werden, waren helaas verhinderd.)
Bij Reuring ook het gedicht Capitaine Lévitine testgereden. Ter verklaring: Emmanuel Carrère schrijft in zijn biografie van de Russische schrijver/dichter/dissident/bandiet Edouard Limonov dat diens vader als tweede luitenant van de NKVD een nachtclub mocht runnen, maar dat dit luizenbaantje hem door een collega, een zekere kapitein Lévitine, afhandig werd gemaakt.
Limonov ontwikkelde in zijn latere leven de theorie dat iedereen in zijn leven een persoonlijke 'kapitein Lévitine' heeft, een (al dan niet heimelijke) rivaal die, hoewel je hem als minderwaardig beschouwt, altijd het baantje, het succes, de erkenning, de promotie krijgt waarvan je zelf vindt dat ze jou toekomen. (Zijn eigen kapitein Lévitine was Joseph Brodsky.) Prachtig concept. Citeren we Carrère:
(...) un certain capitaine Lévitine (...), dans la mythologie intime d’Edouard, une figure essentielle : l’intrigant qui travaille moins bien mais réussit mieux que vous, dont l’insolence et la veine de cocu vous humilient, et ne vous humilient pas seulement devant les chefs mais aussi, ce qui est plus grave, devant votre famille, en sorte que votre petit garçon, tout en professant loyalement le mépris des siens à l’endroit de Lévitine, ne peut, même s’il s’en veut, s’empêcher de penser en secret que son père est un peu besogneux, un peu minable, et que le fils de Lévitine a de la chance, tout de même. Edouard développera plus tard une théorie selon laquelle chacun, dans sa vie, a un capitaine Lévitine. Le sien fera bientôt son apparition dans ce livre, sous les traits du poète Joseph Brodsky.
Foto('s) door Conny Lahnstein.
