Je blauwdruk zat al jaren in zijn hoofd:
de nieuwe kleren waren uitgekozen
en op de checklist naast zijn lege bed
waren je maten vooraf vastgesteld.
Toch bleek toen hij, eenmaal het wachten zat,
al zijn ambities had geliquideerd
en je als in genade adopteerde,
je uniform te krap voor je gestikt.
De lotus die hij in gedachten had
verkommerde in kille polderslootjes,
met dunne, bleke waterverf getekend
langs lijnen van een kromme lineaal.
Jou viel niks te verwijten, hooguit was je
te diep geworteld in ondankbaar land:
de platgetrapte klei was niet berekend
op nimfen, maar voor knollen ideaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten