Een klein, gedecideerd gebaar,
een dotje gas, een korte ruk,
de koprol over het talud,
de kouwe duik in het kanaal,
de tegemoetkomende truck -
gelegenheden zijn er zat.
Half vrezend en half hopend dat
de wal het schip ooit keren zal
weeg je de lasten en de baten
tot je, veel later, wakker schiet
door de ontstoken lichten van
de blijkbaar ongeschonden wagen.
Verraderlijke stilte. Dan:
nijdige hakjes op het pad,
de sleutels krassend aan de deur
die ze voorgoed had dichtgeslagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten