De reisgenoot

Soldaten zijn soldaten, zelfs al zingen
ze in een nieuwe taal hetzelfde liedje.
Ze kennen onze kant van het verhaal,
en zullen ongevraagd, zonder bezwaar,
hun drank en sigaretten met ons delen.
 

Ze hebben net als wij leren marcheren,
gehoorzamen onzinnige bevelen
en moeten zich naar om het even waar
laten versjouwen door verdwaalde ezels
die als het erop aankomt deserteren.

Kom op, ik breng je thuis, hun frontlijn heeft
ons ingehaald en als ze straks vertrekken
kan de kermis weer opnieuw beginnen:
de laaielichters, zwendelaars en pooiers
hebben hun ouwe stek al ingenomen

en drinken op een mooie nederlaag.
Vanavond zullen we de generaals
als hammen aan de straatlantarens hangen,
morgen versjacheren we onze vrouwen
voor zakken haver op de zwarte markt,

maar eerst breng ik je thuis. Je was de laatste
aan wie ik nog een schuld heb in te lossen.
Je oorlog is voorbij, de hufters zijn
terug en alles is weer bij het oude,
het is niet eens de moeite om te drossen.