Laat me je gat eens zien, ik zal het meten,
het manco dat je diepste wezen is.
Laat me je leegte inventariseren,
kom er eens kijken wat eraan ontbreekt:
een twintig jaar gerekte puberteit,
verplichtingen waarvoor je vluchten mag,
een dekentje om onder weg te kruipen
met pillen tegen de neerslachtigheid
en negentig minuten soap per dag,
twee ouders om complexen aan te praten,
terrasjes om je muntthee aan te zuipen
met je niet al te snuggere vriendinnen.
Een liefde om in schuldgevoel te smoren:
de kerel die je driekwart jaar mag haten
tot het designerwiegje is gevuld
en mama weer met roken mag beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten