De badkamer van een man is een oase van eenvoud. Op de wastafel vind je wat scheerspullen, een tandenborstel, tandpasta en een busje deodorant, in de douchecel shampoo en badschuim, vaak in één fles. Hier en daar zwerft een kam, soms zelfs een nagelschaar, en wanneer een vent eens per week z'n sokken wast en af en toe een schone onderbroek aantrekt gaat-ie al snel door voor een verzorgde man.
Bij vrouwen gaat het er minder overzichtelijk aan toe. Op plankjes, in kastjes, onder de douche: elke vierkante centimeter wordt in beslag genomen door een barokke verzameling potjes, tubes, flesjes, doosjes, zakjes, spuitbussen, verstuivers, stiften, sachets, rollers, blikjes en flacons. Vrouwen vinden in deze doolhof schijnbaar moeiteloos hun weg. Een man kan het maar beter niet proberen. Niet alleen hebben we van damesverzorgingsproducten geen sjoege, bovendien veroorzaakt de geringste aanraking van zo'n potje of flesje een enorme lawine, waardoor je niet alleen de hele verzameling cosmetica, maar ook de gramschap van je vriendin over je heen krijgt.
Waarvoor hebben ze al die rotzooi nodig? Waarom worden er bij Etos hele kubieke meters plankruimte opgeofferd aan 'damesgeuren' (een woord, tussen haakjes, dat associaties oproept die met cosmetica geen donder te maken hebben), en passen de verzorgingsproducten 'for men' met gemak in een verloren hoekje achter de condooms? Nog een vraag: waarom nemen vrouwen geen genoegen met zoiets simpels als 'zeep', 'shampoo' of 'lotion'? Waarom moeten al hun verzorgingsproducten worden opgeleukt met ingrediënten die je eerder op de fruitmand dan in je badkamer verwacht? Een snelle inventarisatie van een willekeurige damesbadkamer levert verbluffende combinaties op: douchecrème met hazelnoot, douchegel met wilde abrikoos, hydraterende bodymilk met kokos, shampoo met appel, scrubgel met kersen, conditioner met walnoot, crèmespoeling met amandel, nachtcrème met zomertarwe en kleimasker met yoghurt en havermout*. Dat is geen persoonlijke verzorging meer! Dat is muesli!
We moeten constateren dat er sinds de zondeval niet veel veranderd is. Vrouwen laten zich nog steeds verleiden met vruchten. En de slang is nog altijd de listigste van de dieren des velds, al draagt 'ie tegenwoordig het maatkostuum van de gladde marketingjongen. In die hoedanigheid heeft hij een parallel universum geschapen, waarin aan domme stukken fruit de meest bizarre eigenschappen worden toegekend. Het begon in de late jaren zeventig, met nogal expliciete reclamefilmpjes over 'de wilde frisheid van limoenen'. Goed. Dat limoenen fris zijn zal niemand betwisten. Maar wild? De meeste limoenen liggen maar zo'n beetje te suffen op de aanrecht. Zonder te loeien, blaten of mekkeren laten ze zich uitpersen of in stukken snijden. Heb je ooit een limoen z'n tanden in een postbode zien zetten? Nee zeker?
Je zou denken dat iedereen zulke nonsens doorziet. Je zou denken dat zo'n campagne nooit lang kan duren. Maar dan heb je buiten vrouwen gerekend. Zo vlijmscherp als ze zijn, wanneer het erom gaat hun vent te betrappen op sporen van overspel en kroegbezoek, zo boterzacht worden ze van een geraffineerde advertentie. En daarom worden er elke avond hele reclameblokken volgeleuterd over de revitaliserende werking van grapefruit, het sensuele effect van meloen en de rustgevende kracht van mandarijnen.
Damesbladen maken het nog veel erger. In het ene artikel beweren ze dat de kilo's eraf vliegen wanneer je niets anders eet dan fruit, twee pagina's verder schrijven ze - zonder met hun ogen te knipperen! - over hoe vóedzaam appels, kiwi's en druiven zijn, zolang je ze maar in je haar smeert. En vrouwen slikken het allemaal als zoete koek.
De enigen die van de zondeval iets lijken te hebben geleerd zijn mannen. Die raken sinds Genesis 3 geen fruit meer aan. En omdat het moeizaam variëren is op steeds hetzelfde thema van zeep, shampoo en aftershave, blijft cosmetica voor mannen beperkt tot een paar basisproducten, waarop de overbodige toevoeging 'for men' is afgedrukt. Er wordt wel eens voorzichtig geprobeerd om mannen aan gezichtscrème en bodylotion te helpen, maar echt lukken wil het niet.
Is het dan helemaal onmogelijk om een uitgebreide verzorgingslijn voor heren op te zetten? Tuurlijk niet! Maar kom niet aan met allerhande fruitige geurtjes. En al helemaal niet met waanzinnige claims over verjongende perzik en vochtinbrengende ananas, want daar trappen we niet in. Mannen zijn net als vrouwen gevoelig voor leugens, maar het moeten wel plausibele leugens zijn. Dus zodra een cosmeticagigant komt met een herenlijn, gebaseerd op de voedzame werking van tosti’s en de vochtinbrengende eigenschappen van water, beloven we dat we voor de bijl gaan. Zodra de Etos shampoo verkoopt met de kalmerende invloed van oude jenever, scheerzeep met het rustgevende effect van zware shag en aftershave met de vitaliserende kracht van zwarte koffie, zullen we graag wat extra planken in onze badkamers aanbrengen.
Al gaan we eerst nog wel even een nieuwe boormachine kopen.
*) Dit is, lezer, een wetenschappelijk verantwoorde, op feiten gebaseerde weerslag van de genoemde inventarisatie. Er is geen woord van overdreven.
Le jour avance un peu
mon amour se maquille
Un œil et puis les deux
c'est futile mais ça brille
Qui veut-elle séduire ?
Je suis même pas là
Je me tue à lui dire
qu'elle est mieux sans tout ça
Que ses yeux sont plus clairs
quand ils sont dans ma poche
et que vouloir trop plaire
C'est le plaisir des moches
Renaud - La pêche à la ligne
https://www.youtube.com/watch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten