Er is een spreekgestoelte neergepoot,
een microfoon voor roerende betogen,
er zijn wat tissues voor betraande ogen
(al houden we ons liever dapper groot).
Hij heeft, nog voor z’n laatste ademstoot,
de platenkeus zorgvuldig overwogen,
er is gebak en voor een godsvermogen
aan sterke drank voor bij het middagbrood.
Dus heffen we het glas op Robin Veen
en doen ons aan zijn sandwiches tegoed.
Terwijl we onze dorst en honger stillen
rolt hij, met zijn geklede pak alleen,
het laatste restje toekomst tegemoet
waar wij nog even niks van weten willen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten