Een hond die met de staart tussen de benen
nog tijdig de gedoemde stad ontvlucht
is vrij om ergens veilig in de luwte
de dreigende eruptie af te wachten,
maar in de knap vermomde rattenval,
de feestelijk gedekte keukentafel
waar ze haar tribunalen ensceneert,
is elke uitweg stevig dichtgetimmerd.
Straks zal ze met droge sherrysnikken
het pleit dat je niet winnen kunt beslechten.
Ze draagt de zwarte pruik en neemt het woord.
Verlamd aan de beklaagdenbank genageld,
door wetten en bezwaren gecastreerd,
hou je je vuisten netjes binnenboord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten